Besparingen Gent

Beste Collega’s,

 

Jullie vernamen ongetwijfeld via de media de drastische besparingen die het Gentse Schepencollege heeft beslist, en die ook het Departement Welzijn treffen; daar sneuvelen immers bijna 55 jobs.  In totaal gaat het over 350 voltijds equivalenten.

 

Vanuit de Federatie willen we ons medeleven uiten ten aanzien van de getroffen medewerkers en protest aantekenen tegen deze gang van zaken. Niet alleen voelen medewerkers die zich jaren en jaren lang met hart en ziel hebben ingezet zich nu plots brutaal aan de kant gezet, uiteraard heeft dit gevolgen voor de meest kwetsbare Gentenaren, ook al wordt dit vanuit het Schepencollege verbloemd en ontkend.  Vanuit dit College, dat uit dezelfde coalitiepartners bestaat als vorige legislatuur, klinkt zelfs geen verontschuldiging voor de gigantische schuldenput.

 

Dat er bespaard moest worden is duidelijk, de wijze waarop had sociaal rechtvaardiger gekund, want deze beslissingen raken wel degelijk weer eens aan de sociale grondrechten van mensen, bovenop wat er op dat vlak al door de Federale Regering is beslist.  Vanuit de Federatie willen we ons blijven verzetten tegen deze sluipende uitholling van sociale grondrechten.

 

We wensen onze collega’s in Gent nogmaals veel moed en sterkte in deze moeilijke tijden. 

 

We willen eindigen met een rake tekst van Brenda Van Heirseele, Gentse collega die zich solidair toont en uitlegt waarom ze afgelopen woensdag mee aan het Gemeentehuis stond om te protesteren tegen deze gang van zaken.

 

Vriendelijke groet

Annemie Wauman

 

Morgen ga ik er staan.

Met de intentie een sterk signaal te geven en dialoog te bevorderen over de gevolgen van besparingen die een impact hebben op het maatschappelijk werk en de meest kwetsbare Gentenaars.

 

Morgen ga ik er staan.

Ik wil solidair zijn met getroffen collega's waarmee ik al jaren in tandem werk om te streven naar het beste voor onze cliënten. Goede samenwerkingen met mooie resultaten zouden nooit op een besparingsplank mogen liggen.

 

Morgen ga ik er staan.

Omdat elke kwetsbare Gentenaar recht heeft op een hulpverleningstraject op maat. Een sociale dienstverlening waar niemand zich uitgesloten voelt.

 

Morgen ga ik er staan.

Voor mijn dierbare collega's van de Juridische Dienst. Als maatschappelijk werker doen we heel veel beroep op hen. Cliëntsituaties zijn vaak complex, verblijfssituaties vragen juridische context enz. Als we rechten van cliënten ten gronde en correct moeten uitputten is de ondersteuning van een jurist noodzakelijk. Ik ben heel dankbaar voor hoe zij juridisch jargon kunnen vertalen naar de sociale context waarin wij werken. Onze juristen zijn heel toegankelijk en staan altijd klaar. Dat wij zelf juridisch niet alles moeten gaan uitpluizen, met de kans op fouten omdat we zelf geen jurist zijn, is geen luxe maar complementair werken. Als team, met allen hetzelfde doel voor ogen: goede dienstverlening (waaraan eigenlijk niet ging geraakt worden). Ik ben niet akkoord. Snoeien in juristen is daarnaast ook extra druk leggen op maatschappelijk werkers.

 

Morgen ga ik er staan.

Voor mijn dierbare collega's van de groepswerkingen en screening (Dienst Activering en Werk). Hun inzet voor de meest kwetsbare cliënten, met een vaak niet te overbruggen afstand naar "de arbeidsmarkt", is met geen pen te beschrijven. Wat zij doen voor cliënten is vaak een processie van Echternach. Blijven geloven in de kracht van elk individu en daarvoor een engelengeduld aan de dag leggen. Dat zijn maatschappelijk werkers en hulpverleners bij wie de input ruim boven de output ligt als we het in tabellen met cijfers gieten, maar anderzijds - en het allerbelangrijkste! - het menselijk kapitaal van onschatbare waarde is. Projectwerking is de laagste trap van de activeringsladder, en als dat het hoogste haalbare is voor een cliënt, dan is dat een succes. En willen we niet allemaal dat iedereen succesvol is? In tijden waar "iedereen moet geactiveerd worden" kan ik het persoonlijk niet vatten dat een Dienst Activering heel zwaar in de klappen deelt en daar zowaar een volledig team wordt weggeveegd. Ook niet mee akkoord dus.

 

Morgen ga ik er staan.

Voor de kwetsbare Gentenaars. De groeps- projectwerkingen, screenings,... brengen voor veel cliënten, voor wie de arbeidsmarkt niet langer een te betreden piste is, teweeg dat ze iets kunnen betekenen voor een ander, dat ze op een plek en een tijd verwacht worden, dat ze erkenning krijgen... Het gevoel van als mens je nuttig te kunnen maken maakt deel uit van een goed individueel welbevinden, en dat is niet altijd te rijmen met betaalde reguliere arbeid. Deze groep mensen zal, met de maatregelen van de federale regering waarbij een deel van de uitgesloten uitkeringsgerechtigde werkzoekenden ook bij het OCMW zullen aankloppen, alleen maar aangroeien in de toekomst. Het hoeft niet gezegd dat mensen die langdurig werkloos zijn begeleiding op maat verdienen en dat begint op de laagste trap van de activeringsladder. Echter voor deze mensen is er geen aanbod op maat meer. Ik ben niet akkoord. Iedereen verdient zijn eigen plekje volgens zijn eigen mogelijkheden én met alle kansen daartoe.

 

Da'k er dus ga staan morgen.

Omdat ik geloof in de kracht van verandering van onderuit !